Stijn

Terwijl ik op vakantie was, is de Belgische Bloemsierkunstenaar Stijn Simaeys overleden. Hij was aan het werk in China toen hij een hartaanval kreeg. Hoewel Stijn pas 43 was, laat hij een enorme leegte achter. Ik kende Stijn van de vele grote bloemwerken die hij op Alden Biesen met de bloemen van Summerflowers heeft gemaakt. Voor familie en vrienden is het verlies nog veel groter. Naast een groot arrangeur was hij namelijk vooral een groot mens. Op de uitvaart werden er verhalen verteld over zijn jeugd die geheel in het teken stond van ontembare nieuwsgierigheid, vooral waar het dingen uit de natuur betrof. Die nieuwsgierigheid betrof niet alleen bloemen, maar eigenlijk alles wat leefde en waar plezier aan te beleven viel. Naast het enorme verdriet, stond vooral de snelheid waarmee hij leefde centraal. De uitdrukking, gewoon doen en zien waar het schip strand, zou door hem verzonnen kunnen zijn. Alle keren dat ik hem heb ontmoet waren bronnen van inspiratie. Van zijn enthousiasme werd de meest negatieve persoon blij. Opvallendst bij zijn werken was dat hij geen echte handtekening had. Zijn werk was steeds verassend. Hij verzon dingen en ging die uitvoeren, zonder een vast patroon. Hierbij liep hij tegen veel onverwachte zaken aan die eigenlijk wel te voorzien waren, zoals het verbod om gaten te boren in het dak van een oude kerk om grote draaiende ronde bloemwerken op te hangen. Op het laatste moment werd er een oplossing gezocht waarbij het basisidee in tact bleef. Altijd had hij een groep jonge mensen om zich heen om hem te assisteren en altijd droegen deze hem op handen. Stijn maakte mensen blij. Hoewel hij er niet meer is, is hij niet echt weg. De gedachten en de positieve energie die hij achterlaat, zal nog vele jaren de oudere, maar vooral jonge arrangeurs inspireren om uit het strakke stramien vandaan te komen en nieuwe stijlen te creëren. Vernieuwing zal dan ook altijd het gedachtegoed van Stijn blijven. Iedereen die hem heeft gekend kan van hem blijven leren door alleen maar aan hem te denken zoals hij tot het laatste moment is geweest. Ik kan alleen maar afsluiten door te zeggen dat ik er trots op ben hem gekend te hebben.