Najaar met een rauw randje.

Het jaar 2017 leek voor de telers van Zomerbloemen een goed jaar te worden. Belangrijker nog, het leek er echt op dat het najaar nog veel voor deze telers in petto had. Het hele seizoen lag de productie wat betreft de bloeitijd voor op de planning en van meer gewassen dan anders was een tweede oogst te verwachten. Alle hoop op een echt goed jaar dus. Het liep anders. Niet dat deze telers echt mopperen, maar als je denkt de hoofdprijs te halen en dat is plots niet het geval, is het toch jammer. Het begon begin september. Na een rustige zomer waarin alle gewassen volgens planning gesneden zijn was daar plotseling die storm. Veel te vroeg en nog te veel gevoelige gewassen op het veld. Veel telers zagen zich genoodzaakt om stukken niet te oogsten omdat de kwaliteit niet aan de eisen voldeed. Een tegenvaller, maar omdat de meeste telers voorlagen op hun planning was er nog de hoop dat dit vroege jaar voor een extra productie in het najaar ging zorgen. Zeker met de warme september van vorig jaar in het achterhoofd zou er nog veel te oogsten zijn als het weer een beetje meewerkte. Dat gebeurde dus niet. De eerste weken van september was er nog niet de helft van de groeisnelheid van vorig jaar, waardoor de voorsprong in twee weken tijd helemaal weg was. Op dit moment lopen sommige telers die echt late gewassen telen zelfs de kans dat de late teelten (een beetje op de gok gezet) het niet halen, omdat de natuur nu eerder een beetje achterloopt dan voor. Met achterlopen bedoel ik eigenlijk de groeisnelheid, want de natuur is mooi op tijd aan de herfst begonnen. Al met al een beetje een vergelijkbare domper als een Max Verstappen, die net in de laatste ronde wordt ingehaald en de race niet wint. Op zich geen slecht resultaat, maar erg frustrerend. Voordat dit op een klaagverhaal gaat lijken even de andere kant van de medaille. Juist deze onverwachte dingen maken het vak van de buitenbloementeler leuk. Net even niet op dit moment, maar toch is dit nu juist de charme van ons vak. Tot het laatste moment is daar die bevlogen strijd om een jaar goed af te sluiten. Dat net niet helemaal zeker zijn van een resultaat. Het jammere, maar geruststellende gevoel van overmacht. Je hebt er alles aan gedaan, maar het mocht niet baten. Er na een tijdje achter komen dat je er niets aan had kunnen doen. Of misschien wel een leermoment om het in het volgende seizoen toch even anders te doen. Een zetje minder zetten, of juist extra maatregelen nemen in de bestrijding van wind en vorst. Misschien kom je er wel achter dat je wel iets had kunnen doen, frustrerend, maar dat gaat je nooit meer overkomen. Deze rauwe werkelijkheid heeft z’n charme. Het geeft het beeld van de noeste buitenarbeider die het zo goed doet in de reclame. Voor de wind kunnen we allemaal zeilen, maar tegenwind vraagt vakmanschap en volharding. Veel geleerd en op naar een nieuw seizoen.