Betrekkelijk

Hoe ongelukkig kun je worden als de zaken niet helemaal lopen zoals gepland? Ik ga er vanuit dat vrijwel iedereen wel eens een dag heeft waar het niet zo loopt dan verwacht en dat je na een dag voor je gevoel hard werken, na moet denken wat je eigenlijk gedaan hebt. Laatst was ik me voor mijn gevoel door zo’n dag heen aan het worstelen, toen er een kaart door de brievenbus viel. Een teler van Summerflowers was op 57 jarige leeftijd na een zeer kort ziekbed overleden. Een optimistisch man die volop bezig was zijn bedrijf te leiden en er voor te zorgen dat er steeds weer mooie nieuwe producten op de markt komen. Deze man was volop bezig met zijn bedrijf, maar ook met zijn leven. Naast het werk had hij vele andere taken en sociale verplichtingen. Waarschijnlijk had ook deze man soms wel eens een baaldag, maar ik heb hem daar nooit op weten te betrappen. Na zo’n dit bericht raak je een beetje uit balans. Het lukt niet om direct de draad weer op te pakken en je gaat maar iets doen wat je gemakkelijk afgaat om je gedachten een beetje te verzetten. Nog steeds gaan de dingen niet zoals je had gepland, maar dat is opeens veel minder belangrijk geworden. Natuurlijk maakt iedereen dit in zijn leven meerdere malen mee en beseft hoe betrekkelijk de zorgen zijn die we in ons dagelijks leven meemaken. Toch vind ik het moeilijk om hier een goede balans in te vinden. Bij een dergelijke gebeurtenis besluit je om het toch een beetje anders te gaan doen. Er bij stil staan dat er meer is dan alleen maar werk. Toch is dit werk wel noodzakelijk om de dingen te kunnen doen die hiernaast ook echt belangrijk zijn. Als je met mensen praat die hun werk niet zo leuk vinden, verklaren die je voor gek als je meer werkt dan strikt noodzakelijk is om de leuke dingen die je wilt doen te financieren. Als iemand voor zijn pensioendatum komt te overlijden hoor je vaak dat hij net niet oud genoeg is geworden om nog van het leven te genieten. Hoewel ik deze redenering in sommige gevallen best wel snap, ga ik hier niet in mee. Wat als je je werk leuk vind? Wat als je voldoening in je werk vindt? Waarom geniet je dan pas als je niet meer werkt? Waarschijnlijk zal ik voor mijzelf het antwoord en dus de complete balans niet vinden. Veel dingen, zoals een beetje voortdurende onrust zijn volgens mij voor een deel in je karakter ingebouwd. Ik ben er in ieder geval vrij zeker van dat de overleden teler, gezien het plezier waarmee hij de dingen deed, van zijn leven heeft genoten. Ik hoop dat deze gedachte de nabestaanden helpt om het verlies te verwerken. Zelf zal ik waarschijnlijk zoals vele met mij blijven zoeken naar een zo goed mogelijk evenwicht, waarbij pijnlijke gebeurtenissen je confronteren met de betrekkelijkheid van de dingen.