Vermoeide telers…

Deze zomer gaat waarschijnlijk, zeker de periode tot eind juli, de boeken in als de droogste van de eeuw. Hoewel 1976 steeds als droogste wordt aangehaald, weet ik dat het toen op 20 juni (mijn verjaardag), de hele dag heeft geregend. Ik kan me dat jaar nog goed voor de geest halen. Het was het jaar dat de regeninstallaties als zoete broodjes werden verkocht en ook het jaar dat ik voor het eerst van mijn leven iemand in de bollenstreek tulpen zag water geven. Het was ook het eerste jaar dat telers met hun korte broek naar de veiling gingen zonder dat ze het idee hadden dat ze werden uitgelachen. Dit jaar lijkt me extremer dan 1976. Het kan natuurlijk aan mijn eigen beleving liggen, maar ik heb het idee dat het weer meer belastend was dan toen. De zon stond in de weken rond de langste dag regelmatig de hele dag strak aan de hemel. Aan de kust viel de temperatuur eigenlijk nog wel mee, vaak kwam deze niet verder dan 22 tot 23 graden. In het binnenland en zeker in het zuidoosten raakten de temperaturen rond de langste dag regelmatig de 30°C aan. Dit in combinatie met de lange dagen maakt het voor de planten zwaar om dit door verdamping te compenseren. Net als ze weer genoeg water binnen hadden begon de volgende dag alweer. We hebben enigszins geluk dat de landen boven in de stroomgebieden van onze rivieren wel regelmatig veel regen gehad hebben, zodat onze voorraad goed water nog niet op is. Wat je wel zag is dat de planten uitgeput raakten. In veel gevallen gaf het beregen niet meer die opfrissing die je eerst wel zag en was het meer een vorm van overleven. Elk minuscule verschil in waterafgifte van de beregeningsapparatuur was in de gewassen te zien. Eigenlijk was er ook iets anders dat opvallend was. De telers werden moe. De telers waren letterlijk dag en nacht bezig om hun gewassen van genoeg water te voorzien. Dit moest gebeuren naast de gewone werkzaamheden, die door het warme weer ook al veel zwaarder waren dan normaal. Ik heb telers gesproken die een week niet in bed geweest waren en tussendoor even in de trekker een dutje deden als ze even moesten wachten tot de haspel weer verzet moest worden. Na het beregenen gingen ze weer gewoon aan het werk. Dit vond ik nog het meeste frappante, alsof ze de hele nacht niet aan het werk geweest waren. Ik heb een groot respect voor deze ondernemers die er echt alles aan doen om hun gewassen tot een goed einde te brengen. Ook dit verhaal moet vertelt worden. De bloemetjes komen niet vanzelf in de winkel. Natuurlijk zijn er ook dingen om van te genieten. Met een Drone film je op droge percelen gewoon een geschiedenis van 1000 jaar geleden. Alle oude slootjes en grachten zie je in een droog maisveld gewoon liggen. Er komen nederzetting van 500 jaar geleden in beeld alleen al door de vormen van de slotgrachten. Ik ben alleen bang dat de ondernemer die geen tijd heeft om te slapen hier niet net zo van geniet als ik. Ik wens deze mensen een rustige nazomer toe en hoop dat ze in het najaar kunnen terugkijken op een financieel goed gelopen jaar zodat ze dan eens lekker zelf op vakantie kunnen.