De Grote schoonmaak / Valentijnsdag

Ik kom uit de tijd van de grote schoonmaak. Na de winter waren kinderen niet welkom in huis en moesten buiten gaan spelen. Moeder moest en zou minimaal één keer per jaar het hele huis van onder tot boven schoon boenen. Was dit echt nodig? Waarschijnlijk niet. Waar kwam die drift tot poetsen dan vandaan? Waarschijnlijk een uiting van frustratie die werd veroorzaakt door de hele winter met al de kinderen (en vader) in huis te hebben doorgebracht en toch wel heel erg de taak van huisbediende te hebben vervult. Met de grote schoonmaak was moeder de baas. Iedereen opgehoepeld en lekker aan de schoonmaak. Belangrijke bijkomstigheid was dat op de een of andere manier alle moeders uit de buurt, op vrijwel hetzelfde moment deze zelfde opwelling kregen. Dat maakte het natuurlijk extra gezellig. Bijzonder was dat de buurvrouwen, in tegenstelling tot de eigen gezinsleden, wel mochten storen bij de werkzaamheden. Waarschijnlijk nog een in de winter ontbeerde bezigheid, namelijk bijpraten over de belangrijke zaken uit de buurt en uit de andere gezinnen. Mijn vader noemde dit bij-roddelen en mocht er dan ook waarschijnlijk om die reden nooit bij zijn. Goede oude tijden? Of moeilijke tijden waarin deze bezigheid om de frustratie weg te werken noodzakelijk was. Op dit moment zie ik deze oude gewoonte niet meer. Mijn eigen vrouw is altijd heel netjes en ik denk dat ze niet zou weten wat ze in het voorjaar extra moet schoonmaken. Zou die winter frustratie er niet meer zijn? Waarschijnlijk wel, maar de hedendaagse vrouw heeft denk ik iets meer mogelijkheden om zich af te reageren. Winkelen, uitgaan met de vriendinnengroep, maar ook hebben de meeste vrouwen nu een baan en hun eigen spanning en ontspanning. Hoewel de emancipatie best wel goed is gelukt, lijft er toch regelmatig oude onvrede naar boven te komen. Eerlijk gezegd doen de meeste vrouwen nog steeds meer in het huishouden, zelfs al hebben beide partners een vergelijkbare baan. Niet omdat de man het niet wil,  maar omdat deze er gewoon niet aan denkt. Als het gevraagd wordt is het geen probleem om het gevraagde klusje te doen. De meeste vrouwen vinden echter dat de man dit uit zichzelf had moeten doen en ergeren zich dan aan het feit dat dit niet gebeurt en doen dan boos het klusje maar zelf. Natuurlijk denken de meeste vrouwen nu dat dit een typisch mannenverhaal is. Dat klopt en daar kan ik niets aan doen zo ben ik nu eenmaal geboren. Wat ik wel doe is regelmatig een boeketje bloemen meenemen, als blijk van waardering dat mijn vrouw me regelmatig herinnerd aan de klusjes die ik ben vergeten. Misschien is dit wel de echte oorsprong van Valentijnsdag. De vaders zagen de spanningen toenemen en probeerde met een mooie bos bloemen aan de vooravond van de grote schoonmaakt, een voor de man zeer frustrerende periode, deze te voorkomen. Een bloemetje met Valentijnsdag is dus geen door de commercie verzonnen verkoopargument, maar een blijk van waardering voor de partner die een relatie ten goede komt. Een mooiere blijk van liefde is nauwelijks te bedenken.