Leve de vrijheid

Gelukkig kunnen we een beetje meer genieten van de vrijheid. De maatregelen zijn een beetje versoepeld en we kunnen een klein beetje meer van het gewone leven genieten. Natuurlijk is het oppassen en proberen de anderhalve maatregel aan te houden. Zelf werk ik al maanden uit mijn auto en stap ook niet bij een ander in. Deze kleine ongemakkelijkheden blijf ik ook zeker in acht houden. Ik kom niet veel in de supermarkt, maar hoor bijna elke dag wel iemand die zegt dat er in deze winkel niets terecht komt van de anderhalve meter. Waarschijnlijk komen deze mensen hier elke dag om te controleren of dit nog steeds het geval is. Afgelopen weekend was ik dan eens zelf in de supermarkt en het was inderdaad te druk om overal die anderhalve meter aan te kunnen houden. Toch viel het mij op dat iedereen rekening hield met afstand houden. Op de smallere paden werd even gewacht en ook bij de kassa bleef iedereen netjes achter de lijntjes. Ik heb in ieder geval niemand gezien die ongeïnteresseerd geen afstand hield. Natuurlijk wel mensen die er even niet bij stil stonden, maar deze verontschuldigden zich toen ze zichzelf erop betrapten. Ik ervoer bij winkelen een grote beleefdheid van allemaal mensen die er het beste van maakten. Als echter 99% van de mensen zich perfect aan de maatregelen houdt, is er natuurlijk altijd die ene procent die nog even gefotografeerd kan worden voor een mooi negatief bericht. Eén procent van onze bevolking is natuurlijk nog steeds 170.000 mensen die het fout doen. Als we deze ene procent nu eens een bosje bloemen cadeau geven en laten beloven zijn of haar best te doen zich aan de regels te houden, dan is er een kans dat een deel, misschien wel 50%, zich hier iets van aantrekt. Dat is dus wel 85.000 mensen meer die meehelpen om de vrijheid die we nu een beetje terugkrijgen te behouden. De vrijheid om de mensen die we liefhebben weer een bloemetje te brengen. De vrijheid om weer bij je favoriete restaurant een tafeltje te bestellen. Hoelang het duurt voor je een plaatsje hebt maakt niet uit. Ik ben van plan om de eerste keer dat het echt lukt om bij mijn favoriete te restaurant te gaan eten, een bloemetje voor de gastvrouw mee te brengen om haar te bedanken dat het haar is gelukt om de tijd van gehele sluiting te overleven. Misschien doe ik dit ook wel de eerste keer dat we op het terras van ons favoriete café op de Noordwijkse boulevard zitten. Er zijn zoveel mensen die ik een hart onder de riem zou willen steken met een bosje bloemen. Hoe lang ik dit vol ga houden weet ik niet, maar ik hoop dat we met z’n allen zo verstandig zijn om deze vernieuwde vrijheid niet door dom gedrag teniet te doen. Ondanks dat er niets te doen was, heb ik deze Bevrijdingsdag intenser beleefd dan andere jaren.